Później przyszedł czas na metodę komunikacyjną, choć pojawiały się w jej nauczaniu elementy kultury, to miały one charakter powierzchowny. Najważniejsze było skupienie uwagi na rozumieniu ze słuchu i czytania. W późniejszych latach pojawiały się jeszcze metody niekonwencjonalne, ale dopiero udoskonalenie metody komunikacyjnej znalazło odpowiednie miejsce dla kultury w nauczaniu języków obcych.
Na konieczność ujęcia kultury w nauczaniu języków miały wpływ przede wszystkim osoby podejmujące się ich nauki. Zazwyczaj wiązało się to ze zmianą miejsca zamieszkania w innym kraju, przez co przyswojenie sobie tradycji danego kraju stawało się koniecznością. Również rozwój biznesu a co za tym idzie nawiązywanie międzynarodowych kontaktów biznesowych, wymusiło organizowanie kursów o tego typu charakterze. Oba wymienione czynniki pokazują, że nauka języków obcych nie skupia się tylko na komunikowaniu się z innymi, ale także na rozumieniu społeczności i jej zachowania.