Znaczenie kultury w nauczaniu języków obcych wraz z upływem lat ulegało znacznym przemianom. Skupienie się na samej metodzie gramatycznej w tłumaczeniu spycha znaczenie kultury na margines życia językowego. Mechaniczne i strukturalne zajmowanie się językiem nie sięga głębi komunikacji językowej w obrębie danej kultury.
W XXw. Mogliśmy się spotkać min. z metodą audiolingwalną, która sprowadzała się do mechanicznej nauki języka obcego, odzierając ją z wszelkich elementów kulturowych. Skupiała się na komunikacji codziennej i przyswojeniu sobie określonych nawyków komunikacyjnych. Bardziej ambitną formą nauczania języków była metoda kognitywna, popularna w latach 60 minionego wieku. Skupiano się w niej na świadomym opanowaniu języka obcego jako określonego systemu znaków i porozumiewania.